Een bejaarde dame staat geharnast in een imperméable aan de rand van een drukke weg, haar boodschappentrolley aan de hand als compagnon de route. Ik vraag haar of zij mijn hulp wil aanvaarden.

Vandaag zal ik de risico’s niet schuwen en het avontuur opzoeken. Vol zelfvertrouwen omarm ik deze vriesdag, terwijl het zonlicht de rijp op de velden bespeelt. iPhone, ID- en betaalkaarten blijven thuis.

Einde wedstrijd! – Die Mannschaft zag er opgelucht uit, ondanks de 1-1 leken ze goedgemutst richting spelerstunnel te wandelen. 

Sinds kort woont er een beroemde schrijver in onze straat. In een zeldzaam interview met de schrijver las ik dat het onder druk van zijn dochter was dat hij voor onze straat had gekozen.

In de zomer van 1982 heerste het sambavoetbal over de pleintjes. De Goddelijke Kanaries grepen dan wel naast de wereldtitel, voor ons jongens van 12 waren zij de enige denkbare winnaar.

Een blik vanuit onze slaapkamer op de achterliggende tuinen vertelt iets over de wereld.

Alleen in het weekend zaten ze er niet, de oude man en zijn vrouw. Dat het zíjn vrouw was, was onmiskenbaar. Met tederheid en trots liet hij haar alle aandacht.

We zaten op een terras, hartje Parijs. Een eenvoudig café waar de stoelen en tafels door de tijd waren aangeraakt. De obers waren er op een sympathieke manier onvriendelijk. Het was ten slotte Parijs.

Het saaiste onderwerp ter wereld. Niet gewoon saai of oersaai, neen, het saaiste onderwerp ter wereld. Daar was hij heel stellig in.

Het grootte raam aan de voorzijde van het huis kadreert het uitzicht als een schilderij. Onveranderlijk hangt het daar, of moet ik zeggen schijnbaar onveranderlijk […]

Op het avondstrand van Les Issambres staat een oude man kniediep in de branding. Zijn armen hangen schuin af, de handpalmen geopend naar de donkere massa die voor hem ligt.

De Tropézienne kijkt me verontwaardigd aan. “In Saint-Tropez schijnt de zon altijd, zelfs als het regent, alleen zitten de wolken soms in de weg.” Ze lijkt ervan uit te gaan mij daarmee voldoende te hebben geïnformeerd over het lokale klimaat […]

Met het geduld van een man op vakantie wacht ik tot de douche vrijkomt om zand en zweet van me af te spoelen.

Op een steenworp afstand van Aire de Bellevue, ergens tussen Valence en Orange, trekken auto’s in caravaan over de Route du Soleil. Een plaspauze en een korte wandeling met Billy-Bob de hond leiden tot een onverwacht gesprek met een halfnaakte man met een boeddhabuik.

Op de weg naar Saint-Aygulf net voor de Contact superette is er een warme bakker die drie soorten baguette verkoopt. Eigenlijk gaat het om één baguette en drie afbakwijzen: légère, dorrée, bien cuite.