Sinds de aarde opwarmt blijft mijn winterjas in de kast. Mijn teenslippers daarentegen draaien overuren. Ik ben lang wantrouwig geweest tegenover dit eigenzinnige schoeisel. Een schoen die bijna volledig uit zool bestaat, voelt toch een beetje aan als een schoen die zijn best niet wil doen. En dan die stugge veter tussen de tenen … krassende vingernagels op een schoolboord.
Wetenschappers laten er echter geen twijfel over bestaan: de klimaatverandering dwingt ons tot adaptatie. Het is een kwestie van overleven. En dus moest mijn afkeer voor de teenslipper wijken.
Ik koos voor de Cool Shoe, dat oversized teenslippermodel met extra dikke zool. Het ongemakkelijke gevoel tussen dikke teen en belendende teen verdween na enkele dagen. Sindsdien ben ik fan. Naast het instant vakantiegevoel gaat er een zeker jemenfoutisme van uit. Zelfs de bliksem vindt mij een minder aantrekkelijk doelwit wanneer ik op drievoudig gelaagd rubber loop.
Gisteren kwam de aircoman langs om het freon bij te vullen. Hij droeg stevige bottines, een werkmansbroek met oneindig veel zakken en een strakke polo in een vrolijke kleur. Hij klaarde de klus in minder dan twintig minuten. Nadat ik het werkorder had ondertekend, wees hij naar mijn teenslippers.
‘De Griekse dichteres Sappho van Lesbos zei dat wat mooi is goed is en wat goed is mooi wordt. Als we die redenering doortrekken, wordt wat lelijk is slecht. Misschien toch iets om bij stil te staan.’ De aircoman zag de verbazing in mijn ogen en verduidelijkte. ‘Naast een diploma koeltechnieken heb ik een master filosofie.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Rond het jaar 2000 was de wereld in een existentiële crisis beland. Filosofie leek toen een verstandige keuze met werkzekerheid (zucht). Sinds de klimaatcrisis zijn mensen toch vooral op zoek naar verkoeling.’
Ik bedankte hem voor het advies aangaande schoonheid en de mogelijke gevolgen van lelijkheid.
Enkel weken later vond ik een factuur in de brievenbus. Onderaan stond een kleine post diversen, met als opmerking filosofisch advies.
