Oefeningen
Tijd is onverbiddelijk en wacht op niemand. Door de dagelijkse beslommeringen valt het niet op, maar op een reünie is er geen ontsnappen aan. Een timelaps met intervallen van 10 jaar, dat komt binnen.
De kortste weg tussen twee punten mag dan wel een rechte lijn zijn, de kortste weg naar een verkwikkend dutje is een boog.
Diep in de Ardennen ligt het dorpje Champlon. Op zijn Frans klinkt het wat plomp, maar in het Waals begint het te zingen als een ijscokar: Tchimplion.
Je loopt een winkel binnen om een vaas te kopen en je wandelt buiten met een ei. Zulke dingen gebeuren. Het heeft vaak niets te maken met de rechtlijnigheid of met de wispelturigheid van je karakter […]
Hoe vaak hoor je vandaag nog een spreekwoord? Ze zijn in onmin geraakt en dat is jammer. Sommige spreekwoorden hebben zelfs nooit de kans gekregen er één te worden.
Niemand twijfelde er tot voor kort aan: “oorlog in Europa”, dat bleef beperkt tot monumenten, musea en feestdagen. — Niets blijkt ooit echt verworven.
Ik krabbel recht. Ondanks het schuimrubberen matje voelen mijn knieën pijnlijk aan. Onkruid wieden op de oprit, sommige mensen vinden het rustgevend, ik behoor tot de andere soort.
Lamento naar aanleiding van wat op zondag 6 maart 2022 gebeurde in Irpin, Oekraïne, en op foto werd vastgelegd door fotojournalist Lynsey Addario.
Op een dag waren de middeleeuwen voorbij. Mensen kwamen op straat en juichten, eerst nog aarzelend, beducht voor een list, dan met volle overgave, er kon eindelijk ten volle geleefd worden. Het ijzeren korset van angst en bijgeloof was afgeworpen.
Wanneer er mist hangt over het land heeft de wereld iets te verbergen. Dat soort uitspraken deed mijn grootvader wanneer we bij het ochtendgloren langs de bosvijvers wandelden. Hij sprak ze uit met dezelfde nonchalance als waarmee hij zijn pijp stopte.